1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

متن کامل قطعنامه ۱۶۹۶ شورای امنيت درباره ایران

۱۳۹۱ مهر ۵, چهارشنبه

شورای امنيت سازمان ملل متحد در نشست دوشنبه خود قطعنامه ۱۶۹۶ عليه برنامه هسته‌‏ای ايران را با ۱۴ رأی موافق و يک رأی مخالف به تصويب رساند. این اولین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد در باره برنامه هسته‌ای ایران بود.

https://p.dw.com/p/16DuL
عکس: Reuters

شورای امنيت:

«بيانيه پايانی رياست شورا S/PRST/۲۰۰۶/۱۵ مورخ ۲۹ مارس ۲۰۰۶ را يادآور می‌شود.

بر تعهدش نسبت به معاهده منع اشاعه تسليحات هسته‌‌ای (ان.پی.تی) تأکيد می‌‏کند و حق کشورهای عضو مطابق با بندهای۱ و ۲ آن معاهده را برای توسعه و تحقيق، توليد و استفاده از انرژی هسته با اهداف صلح‌آميز و بدون تبعيض را يادآور می‌شود.

با ابراز نگرانی جدی به گزارش‌‏های مکرر مدير‌کل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی و قطعنامه‌های شورای حکام آژانس بين‌المللی انرژی اتمی از جمله قطعنامه‌ی GOV/۲۰۰۶/۱۴ آژانس بين‌المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته‌‌‏ای ايران که از سوی مديرکل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی به شورای امنيت گزارش شد، اشاره می‌کند.

با نگرانی جدی اشاره می‌کند که گزارش ۲۷ فوريه ۲۰۰۶ مدير‌کل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی (GOV/۲۰۰۶/۱۵)، شماری از مسائل باقی‌مانده و نگرانی‌هايی را نسبت به برنامه‌ی هسته‌‌ای ايران از جمله موضوعاتی که می‌تواند يک بعد هسته‌‏ای نظامی داشته باشد، ارائه داد و نيز اشاره می‌کند که آژانس بين‌المللی انرژی اتمی قادر نيست نتيجه‌گيری کند که هيچ مواد يا فعاليت هسته‌‏ای اعلام نشده‌ای در ايران وجود ندارد.

با نگرانی جدی به گزارش ۲۸ آوريل ۲۰۰۶ مدير‌کل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی (GOV/۲۰۰۶/۲۷) و يافته‌های وی از جمله اينکه پس از گذشت بيش از سه سال تلاش‌های آژانس برای روشن ساختن به همه ابعاد برنامه هسته‌ای ايران، شکاف‌های موجود در آگاهی همچنان موضع‌ نگرانی است و اينکه آژانس بين‌المللی انرژی اتمی قادر نيست در تلاش‌هايش برای ارائه تضمين درباره فقدان مواد و فعاليت‌های هسته‌يی اعلام نشده‌ در ايران اشاره می‌کند.

با نگرانی جدی به اين مسائل اشاره می‌کند که همان طور که گزارش ۸ ژوئن ۲۰۰۶ مدير‌کل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی (GOV/۲۰۰۶/۳۸) تأييد شده، ايران گام‌هايی که شورای حکام آژانس بين‌المللی انرژی اتمی درخواست کرده و در بيانيه‌ ۲۹ مارس شورای امنيت برای اعتماد‌سازی ضروری است، اتخاذ نکرده است و به ويژه ايران به ازسرگيری فعاليت‌های مربوط به غنی‌سازی از جمله تحقيق و توسعه، گسترش و بيانيه‌های اخير درباره اين گونه فعاليت‌ها و تعليق پايدار و همکاری با آژانس بين‌آلمللی انرژی اتمی تحت پروتکل الحاقی تصميم گرفته است.

بر اهميت تلاش‌های سياسی و ديپلماتيک برای يافتن يک راه‌حل از طريق مذاکره تأکيد می‌کند که تضمين کند برنامه هسته‌ای ايران صرفاً دارای اهداف صلح‌آميز است و اشاره می‌کند که يک چنين راه‌حلی در هر جای ديگر به نفع منع گسترش هسته‌‏ای است.

از بيانيه‌ی فيليپ دوست بلازی، وزير امور خارجه‌ فرانسه به نمايندگی از وزيران امور خارجه‌ چين، فرانسه، آلمان، روسيه، بریتانیا ، آمريکا و نماينده عالی اتحاديه اروپا در پاريس مورخ ۱۲ ژوئن ۲۰۰۶(S/۲۰۰۶/۵۷۳) استقبال می‌کند.

از خطرات اشاعه ناشی از برنامه‌ی هسته‌‌‏ای ايران نگران است، وظيفه اوليه‌‏اش تحت منشور سازمان ملل متحد برای حفظ صلح و ثبات بين‌المللی را در نظر داشته و مصمم است از وخامت اوضاع جلوگيری کد.

تحت بند۴۰ فصل هفتم منشور ملل متحد در راستای الزام‌آور کردن تعليق مورد درخواست آژانس بين‌المللی انرژی اتمی اقدام می‌کند.»

در بندهای اجرايی اين قطعنامه آمده است:

«۱. از ايران می‌خواهد بدون تأخير بيشتر گام‌های مورد درخواست شورای حکام آژانس بين‌المللی انرژی اتمی در قطعنامه GOV/۲۰۰۶/۱۴ را که برای اعتماد‌سازی نسبت به ماهيت منحصراً صلح‌‏آميز برنامه هسته‌‏ای اين کشور و حل پرسش‌های باقی مانده ضروری است، را بر دارد.

۲. در اين زمينه از ايران درخواست می‌‏کند تمام فعاليت‌های مربوط به غنی‌سازی و بازفرآوری از جمله تحقيق و توسعه را تعليق کند تا مورد راستی‌آزمايی آژانس بين‌المللی انرژی اتمی قرار گيرد.

۳. بر اين عقيده است که چنين تعليقی پايبندی ايران به درخواست‌‏های مطرح شده از سوی شورای حکام آژانس بين‌المللی انرژی اتمی را راستی‌آزمايی می‌کند و از طريق مذاکره به راه‌حلی ديپلماتيک منجر می‌‏شود که تضمين می‌کند برنامه هسته‌‏ای ايران دارای اهداف منحصراً صلح‌آميز است، بر تمايل جامعه‌ بين‌المللی برای کار با ديد مثبت برای يافتن چنين راه‌حلی تأکيد می‌کند، مطابق با شروط فوق ايران را به تعامل دوباره با جامعه بين‌المللی و آژانس بين‌المللی انرژی اتمی، ترغيب می‌‏کند و تأکيد می‌کند که چنين تعاملی به نفع ايران خواهد بود.

۴. در اين رابطه پيشنهادات چين، فرانسه، آلمان، روسيه، بریتانیا و آمريکا را که با حمايت نماينده عالی اتحاديه اروپا برای ترتيبات بلندمدت جامع حمايت می‌شود و توسعه روابط و همکاری با ايران بر مبنای احترام دو‌جانبه و برقراری اعتماد بين‌المللی نسبت به ماهيت منحصراً صلح‌آميز برنامه هسته‌‏ای ايران را اجازه می‌‏دهد، تأييد‌ می‌کند.

۵. از تمامی کشورها می‌خواهد مطابق با اختيارات حقوقی ملی و قانونی‌شان و مطابق با حقوق بين‌الملل هشيار باشند و از انتقال هر گونه اقلام، مواد، کالا و فناوری که می‌تواند به فعاليت‌های مربوط به غنی‌سازی و بازفرآوری و برنامه‌های موشکی بالستيک ايران مربوط شود، جلوگيری کنند.

۶. عزم خود را برای اجرای دوباره روند آژانس بين‌المللی انرژی اتمی بيان می‌کند، با جديت از نقش شورای حکام آژانس بين‌المللی انرژی اتمی حمايت می‌کند، از مديرکل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی و دبيرخانه برای تلاش‌های حرفه‌‏ای و بی‌طرفانه‌ جاری‌شان در حل تمامی مسائل باقی مانده‌ی موجود در ايران، در چارچوب آژانس تمجيد و حمايت می‌کند، بر ضرورت تداوم کار آژانس بين‌المللی انرژی اتمی برای روشن ساختن تمامی مسائل باقی‌مانده مربوط به برنامه هسته‌‌‏ا ايران تأکيد می‌کند و از ايران می‌خواهد مطابق با شروط پروتکل الحاقی اقدام کند و بدون تأخير تمامی معيارهای شفاف‌ساز را آن طور که آژانس بين‌المللی انرژی اتمی ممکن است در حمايت از تحقيقات جاری‌اش در خواست کند، اجرا کند.

۷. از مدير کل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی می‌‏خواهد تا تاريخ ۳۱ آگوست (نهم شهريور) گزارش خود درباره‌ اينکه آيا ايران تعليق کامل و پايدار تمامی فعاليت‌های ذکر شده در اين قطعنامه را اجرا کرده و نيز درباره روند پايبندی ايران به تمامی گام‌های مورد درخواست شورای حکام آژانس بين‌المللی انرژی اتمی و شروط فوق در اين قطعنامه، به شورای حکام آژانس بين‌المللی انرژی اتمی و به موازات آن به شورای امنيت برای بررسی ارائه دهد.

۸. قصد خود را بيان می‌‏کند مبنی بر اينکه اگر ايران تا آن تاريخ به اين قطعنامه پايبند نباشد، آنگاه معيارهايی مناسب تحت ماده ۴۱ فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد را تصويب کند تا ايران را به پايبندی به اين قطعنامه و درخواست‌‏های آژانس بين‌المللی انرژی اتمی ترغيب کند و تأکيد می‌کند که در صورت لزوم اتخاذ معيارهای بيشتر، به تصميمات بعدی نياز دارد.

۹. تأکيد می‌کند که چنين معيارهای بيشتری در صورتی که ايران به اين قطعنامه پايبند باشد، ضرورت نخواهند داشت.

۱۰. تصميم می‌گيرد همچنان موضوع را دنبال کند.»