شرایط زندگی پناه‌جویان در آلمان تغییر می‌کند
۱۳۹۲ اسفند ۱۴, چهارشنبه
بر اساس رای عمومی "دادگاه عالی اروپا" کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا موظفند، شرایط زندگی بسامانی برای پناه‌جویان خود فراهم آورند.
در قانون اساسی آلمان، حق و اختیار تصمیم‌گیری در باره‌ی نحوه‌ی اجرای قانون پناهندگی این کشور به عهده‌ی نهادهای قانون‌گذاری و اجرایی هر یک از ایالات شانزده‌گانه‌ی این کشور، گذاشته شده است. از این‌رو چگونگی تامین زندگی پناه‌جویان در آلمان، یک‌سان نیست.
قوانین سخت غیرانسانی
در ایالت بادن ورتمبرگ در جنوب آلمان، تا کنون قوانین بسیار دشواری در این زمینه به مرحله‌ی اجرا گذاشته می‌شد؛ بر این اساس، پناه‌جویان می‌بایست در اقامتگاه‌های بزرگ در حاشیه‌ی شهرها و مناطق دورافتاده یا نزدیک به شاهراه‌های بزرگ زندگی کنند؛ به جای پول نقد، کوپن مواد غذایی برای تهیه‌ی خوراک روزانه‌ی خود دریافت دارند و از استفاده از حق کار محروم بمانند.
بر اساس قانون "تامین زندگی پناه‌جویان" مجلس ایالتی بادن ورتمبرگ، از ماه ژانویه‌ی ۲۰۱۴ قرار است در این ایالت قوانین جدیدی به مرحله‌ی اجرا گذاشته شود.
به گفته‌ی اولریکه دوشرو، که با "گروه کاری پناهندگان هایدلبرگ" همکاری می‌کند، هنوز تغییر چشم‌گیری در وضعیت ناهنجار پناه‌جویان در این ایالت صورت نگرفته است. به عنوان مثال، در یکی از هایم‌ها‌ی نزدیک هایدلبرگ، بیش از ۲۰۰ پناه‌جو از کشورهای مختلف در آپارتمان‌های چهار اتاقه زندگی می‌کنند.
در هر یک از این آپارتمان‌ها، بیش از ۱۰ پناه‌جو جا داده شدهاند. اولریکه دوشرو در این رابطه می‌گوید که این "شرایط غیرانسانی"، اغلب به درگیری‌های ادامه‌دار میان متقاضیان می‌انجامد: «این افراد، اجازه‌ی کار،امکانات تفریح و سرگرمی ندارند. از آن گذشته، امکان هم‌پیوندی با جامعه هم از آنان گرفته شده است.» پناه‌جویان اغلب از بلاتکلیفی، تنهایی، دوری، غربت و بی‌کاری رنج می‌برند.
این امر به ویژه در مورد پناهندگانی که تقاضای آنان پذیرفته شده و به دلایلی، از جمله کمبود مسکن، هنوز موفق به یافتن محل سکونت مستقلی برای خود نشده‌اند، هم صدق می‌کند.
آغاز زندگی جدید
بر پایه‌ی قانون جدید "تامین زندگی پناه‌جویان"، اکنون ادارات شهری برای مقابله با این مشکل موظفند برنامه‌‌ی "تامین مسکن پس از پذیرش تقاضا" را به مرحله‌ی اجرا درآورند.
نوشین م.، یکی از پناهندگان ایرانی هایدلبرگ، توانسته است با استفاده از امکانات این برنامه و تلاش بسیار، آپارتمان کوچکی در زیرزمین خانه‌ای در یک محله‌ی مرکزی برای خود دست و پا کند.
اجاره‌ی این خانه از سوی سازمان تامین اجتماعی پرداخت می‌شود. این پناه‌جوی ۳۱ ساله که به گفته‌ی خود، به دلیل گرویدن به مسیحیت در ایران "امنیت جانی" نداشته، علاوه بر کرایه، ماهانه ۳۸۰ یورو نیز برای تامین هزینه‌های زندگی خود دریافت می‌کند. مادر و خواهرش که مانند او، به عنوان پناهنده به رسمیت شناخته شدهاند، هنوز در خوابگاه زندگی می‌کنند.
قانون جدید
بر اساس مفاد قانون جدید، مساحت محل سکونت و خواب هر پناه‌جو نباید کمتر از ۷ متر مربع تعیین شود. مسئولان موظفند، در کنار "اردوگاه‌ها"ی بزرگ، واحدهای مسکونی مناسب هم به طور پراکنده در محله‌های مختلف شهر ایجاد کنند و در اختیار پناه‌جویان، بدون توجه به نوع اقامت آنان (موقت یا در حال بررسی)، قرار دهند. از این گذشته، متقاضیان هرماه به جای کوپن مواد غذایی، پول نقد دریافت می‌کنند.
به گفته‌ی اولریکه دوشرو، بخشی از این قانون تا کنون به مرحله‌ی اجرا گذاشته شده است، (پول نقد)، ولی هنوز در موارد دیگر، از جمله تامین مسکن، تغییری اساسی صورت نگرفته است.
دلیل این امر، به ویژه، کمبود مسکن و هزینه‌ی بالای اجاره‌ی خانه عنوان شده است. افزایش شمار متقاضیان پناهندگی که در سال گذشته در این ایالت دو برابر بوده است،نیز مزید بر علت است.